Ռոդարիական լեզվական ստեղծականությունն այս անգամ մեզ տարավ մի հետաքրքիր աշխարհ: Այդ աշխարհում մենք գրում ու կարդում ենք, բայց մեր հորինած պատմություններում նախադասությունների օգնականները, որոնք բառեր չեն, գիտնականները դրանց անվանում են օժանդակ բայեր, հաճախ մեր պատմության բառերին էին «փաթաթվում»: Այդ օրն էլ որոշեցինք մեր օգնականներին հավաքել, ուսումնասիրել, ճանաչել նրանց: Հետո փորձեցինք դրանց նախադասությունների մեջ տեղավորել. գրելիս՝ առանձին, իսկ կարդալիս՝ միասին: Հետո էլ, ա՜յ, քեզ զարմանք, մեր օգնականները կենդանացան ու դարձան հեքիաթի հերոսներ:
Է-ն ու Չի-ն
Մի օր Է-ն -ու Չի-ն ծանոթացան։
— Ես ոզում եմ, -ասաց Է-ն:
— Մենք ենք ուզում,- պատասխանեց Չի-ն:
-Լավ, մենք ենք ուզում ցույց տալ ծառը, որը ապրել է տասը տարի,-համաձայնվեց Է-ն:
-Նա չի ապրել տասը տարի,-պատասխանեց Չի-ն:
-Նա ապրել է տասը տարի,-շարունակեց Է-ն:
— Ոչ, նա չի ապրել տասը տարի,- չէր համաձայնվում Չի-ն։
Հետո աստվածը գալիս է և հաշտեցնում է նրանց։
Գագիկ Ղազարյան
Ես-ն ու Չես-ը
Լինում են մի Ես ու Չես: Նրանք ամբողջ օրը կռվում էին: Մհերն ասում է.
— Ես Վաչեն եմ: Իսկ մյուսն ասում է.
— Չէ, դու Վաչեն չես, դու Տիգրանն ես: Սրանք ամբողջ օրը չեն հանգստանում: Մի օր գալիս է հայրիկը, նրա անունը «Ես ու Չես» էր: Նա հազիվ հաշտեցնում է նրանց:
Վաչե Հովհաննիսյան
Է-ն ու Չէ-ն
Կար-չկար մի Է կար: Այս Է-ն ապրում էր Էաստանում: Էաստանում բոլոր Է-երը շատ բարի էին: Փոքրիկ Է-երը սովորում էին Է դպրոցում: Բայց մի օր Էաստան եկավ Չէ-ն: Չէ-ն չէր սիրում Է-երին: Թագավոր Է-ն ուղարկեց իր Է զինվորներին, որոնք կռվեցին Չէ զինվորների հետ: Ամենակարևորն այն է, որ բարի Է-երը հաղթեցին չար չէ-երին:
Միքայել Մարտիրոսյան
Էդմոն Սահակյան
Եմ-ն ու Չեմ-ը
Լինում է մի Եմ: Մի օր նա գնաց ընկերոջ մոտ:
Նրա անունը Չեմ էր:
— Բարև, Չեմ:
-Բարև, Եմ:
-Արի գնանք խաղալու,-ասաց Եմը:
Եվ նրանք գնացին խաղահրապարակ խաղալու:
Երբ մութն ընկավ, նրանք գնացին տուն:
Եմը Չեմին ասաց բարի գիշեր և գնաց իր տուն:
Նա լվացվեց և պառկեց քնելու:
Սամվել Աղաջանյան
Է-ն ու կամակոր Չի-ն
Լինում է, չի լինում մի Է ու մի կամակոր Չի։ Է-ն միշտ մայրիկին օգնում է, դասերը կատարում է, գրքեր է կարդում, շախմատ է խաղում, նկարում է, սպորտով է զբաղվում։ Իսկ Չի-ն կամակոր է ու մայրիկին չի օգնում, դասերը չի անում, շատ գրքեր չի կարդում, շախմատ լավ չի խաղում և ոչինչ չի ուզում անել։ Է-ն շատ ընկերներ է ունենում, իսկ Չի-ն քիչ ընկերներ է ունենում։
Ես ուզում եմ միշտ է-ի հետ ընկերություն անել։
Գրիգոր Ամիրյան
Է-ի և Ե-ի աշխարհները
Լինում է, չի լինում մի Է տառ է լինում: Նա միայն գիտեր է տառով բառեր: Մի օր նա մտավ Ե-ի բառերի աշխարհ: Նրան հանդիպեց ե տառը: Նա բարևեց Է-ին.
-Բարև Է, դու մտել ես Ե-ի բառերի աշխարհ: Ես Ե-ն եմ:
Է-ն քանի որ չգիտեր ե-ով բառեր նա ասաց.
— Ե, կարո՞ղ եմ ծանոթանալ Ե-ի բառերին:
-Այո,- ասաց Ե-ն:
-Մենք գիտենք Ե տառով բառեր:
-Իսկ ես գիտեմ միայն է տառով բառեր:
-Իսկ հիմա կսովորես ե տառով բառերը: Դրանք են՝ եմ, ես, ենք, եք և են:
-Իսկ է-ով բառերն են՝ էր,էի, էիր, Էինք, էին:
Նրանք ընկերացան և զբոսնեցին իրենց երկու աշխարհներում:
Տիգրան Գալստյան
Է-ն ու Չէ-ն
Կար-չկար մի Է կար։ Այդ Է-ն մի օր հանդիպեց Չէին և նրանք ընկերացան։ Մի օր Էն ասում է Չէին ․
—Արի տուն կառուցենք։
Չէ-ն պատասխանեց․
— Չէ։
Չեն գնաց և Է-ն միայնակ կառուցեց իրենց տունը։ Եվ Չէ-ն եկավ ու մտավ տուն, Է-ն դուրս հանեց և ասաց․
— Ով աշխատի, նա կուտի։ Դրա համար էլ ասում էի արի տուն կառուցենք:
Լիլիթ Աղասարյան
Ես-ն ու Չես-ը
Կար-չկար մի հատ Ես կար, մի հատ Չես։ Նրանք միասին ապրում էին Չես-ի տանը։
Գնում էին միասին դպրոց, խաղում էին։ Մի օր դպրոցից տուն գալիս նրանք կռվեցին
և բաժանվեցին։ Հետո Չես-ը շատ տխրեց և գնաց Ես-ին տուն բերեց։ Նրանք նորից
ընկերացան։
Հայկ Սիմոնյան